Akademia Magii Im. Asterii Cure

Noc Walpurgii to najsłynniejsza noc w historii europejskiej magii.
Była natchnieniem wielu artystów, nie ma chyba człowieka, któremu nie kojarzyłaby się z czarownicami latającymi na miotłach. Skąd się wziął ten zwyczaj i kiedy ta wyjątkowa noc ma miejsce?

Noc Walpurgii to sabat czarownic odbywający się na górze Brocken w noc z 30 kwietnia na 1 maja. Nazwa pochodzi paradoksalnie od świętej Walpurgii, angielskiej zakonnicy z Devonshire, która pomagała świętemu Bonifacemu nawracać Niemcy na chrześcijaństwo i zginęła w Niemczech w 777 roku. Nie wiadomo dlaczego niektórzy autorzy podręczników magii połączyli zloty wiedźm z dniem poświęconym angielskiej zakonnicy
i z datą tradycyjnego święta druidzkiego. W tym dniu w kalendarzu dawnych Celtów rozpoczynało się lato, które uważali oni za okres dominacji żywiołu ognia. Pierwszy dzień lata poświęcony był bogowi Słońca i ognia, Belowi. W wigilię tego dnia gaszono wszystkie ognie
i dlatego, jak wierzono, ziemię skrywały wtedy duchowe ciemności, wracał czas pierwotnego chaosu i z ukrycia wypełzały wszelkie ciemne siły.
Z tego powodu jeszcze po upływie tysiąca lat w Europie pamiętano ten dzień jako czas Szatana. Ale o świcie 1 maja, dnia boga Bela (po celtycku - Beltaine) krzesano nowy ogień i wraz z jego płomieniami świat odnawiał się, wracało królestwo jasności i Słońca.

Inne nazwy Nocy Walpurgii to Sabat Beltane, Dzień Majowy, Dzień Krzyża
i Rudemas.

Góra Brocken jest tutaj miejscem wyjątkowym. Znajduje się w północnych Niemczech i jest najwyższym szczytem w górach Harcu
(1142 m). Góra ta jest nieprzypadkowa, ponieważ w XVIII wieku zaobserwowano na niej tzw. zjawisko albo widmo Brockenu.
Polega ono na tym, że cień obserwatora znajdującego się na górze powiększa się i jest niekiedy otoczony kolorowymi kręgami glorii, na tle chmur lub mgły. Dzięki działaniu Słońca głowa własnego cienia patrzącego otoczona zostaje aureolą pierścieni dyfrakcyjnych.
Światło, przechodząc przez małe szczeliny lub między kroplami wody, ugina się, stąd efekt. Jeśli na szczycie stanie kilka osób, zobaczą kilka cieni, ale aureolę każdy dostrzeże tylko wokół własnej głowy.
Nic dziwnego że właśnie tak niezwykłe miejsce wybrały sobie czarownice na sabat Nocy Walpurgii.

Trudno o przytoczenie relacji naocznego świadka tego wydarzenia. Najsłynniejszym z nich jest postać literacka - mag doktor Faust, który w dramacie Goethego "Faust" przybywa na Noc Walpurgii w towarzystwie diabła Mefistofelesa. Otoczył ich tam nieopisany hałas, błyski świateł
i dziwne zachowanie zwierząt i drzew. Świat stanął na głowie, a mnóstwo duchów, czarownic, półczarownic i zjaw różnej maści świętowało dzień mocy szatańskich. Tę scenę powtórzył Michaił Bułhakow w swojej powieści "Mistrz i Małgorzata", a odwołał się do niej również James Joyce w "Ulissesie". Obecnie Noc Walpurgii jest jednym z ośmiu wielkich dorocznych świąt Ruchu Czarownic "Wicca", który jest popularny w Anglii
i Stanach Zjednoczonych.