Akademia Magii Im. Asterii Cure

Smok:
Rogogon Węgierski- Rogogon przypomina wielką jaszczurkę pokrytą czarnymi łuskami. Ma żółte oczy, rogi barwy wypolerowanego brązu i tak samo ubarwione kolce sterczące z długiego ogona. Zieje ogniem na wyjątkowo długą odległość ( do 50 stóp). Jego jaja mają kolor cementu i bardzo grube skorupki. Młode rozbijają je za pomocą kolców na ogonie.
Te smoki żywią się kozami, owcami i - jeśli tylko im się uda - ludźmi.

Walijski smok zielony- Smok ten najprawdopodobniej pochodzi z Walii, jest cały pokryty zieloną łuską. Składa ziemistobrązowe jaja w zielone cętki. Ryk tego smoka jest bardzo melodyjny. Jego pożywienie to głównie owce. żyje w wysokich górach, gdzie założono smoczy rezerwat. Jest to stosunkowo łagodna rasa smoków.

Chiński ogniomiot- Pochodzi najprawdopodobniej z Chin. Pokryty jest gładką i czerwoną łuską. Jego pysk otaczają złote rogi. Jest duży i lubi wilgoć. Składa purpurowe jaja w złote cętki, będące cennym składnikiem w chińskiej magii. Kiedy się denerwuje, z nozdrzy buch mu ogień w kształcie grzyba, stąd jego nazwa. Ten gatunek smoka jest agresywny, a zarazem tolerancyjny, choć tylko dla smoków, z którymi zdarza mu się dzielić terytorium; żywi się większością ssaków, jego przysmakiem są świnie i ludzie.

Szwedzki krótkopyski- smok zamieszkujący dzikie i niezamieszkane górskie tereny. Ma skórę koloru srebrnoniebieskiego i długie ostro zakończone rogi. Jego skóra jest wykorzystywana do produkcji ochronnych rękawic. Wydobywający się z jego nozdrzy ogień ma barwę niebieską.


Zwodnik:
Niewielkich rozmiarów, jednonogi demon bagienny. Pokrycie jego ciała nasuwa skojarzenie z dymem, jest zwinne i wiotkie. Posiada zwisającą z ręki małą lampkę. Blado niebieskie światło, jakie się z niej wydobywa, sprowadza wędrowców na leśne trzęsawiska, gdzie giną z rąk zwodników.

Troll:
zwykle wielkie, tępe, powolne, niskie i brutalne stworzenie fantastyczne unikające słońca, gdyż często zmienia się pod jego działaniem w kamień. Trolle można je znaleźć w Wielkiej Brytanii, Irlandii oraz innych częściach północnej Europie. Górska odmiana tego stworzenia jest największa i najniebezpieczniejsza,   Górski Troll jest łysy i ma bladoszarą skórę. Troll leśny ma bladozieloną skórę, a niektóre z nich są porośnięte cienkimi włosami zielonej lub brązowej barwy.

Druzgotek:
Jest to wodny demon rodem z folkloru angielskiego zamieszkały także w Hogwarcie w jeziorze. Druzgotki mieszczą się w specjalnej kategorii nadprzyrodzonych byów znanych jako „zwierzęca straszydła” Wymyślone przez dorosłych, którzy nigdy nie brali ich szczególnie poważnie, straszydła dziecięce miały za zadanie zniechęcać dzieci do niebezpiecznych lub zabronionych zabaw na zasadzie: „Nie podchodź blisko wody, bo Druzgotek cię wciągnie do środka i zje na kolację!” Wystarczy celny kopniak w łepetynę, by się pozbyć tego demona.

Wodnik kappa:
Jest to stworzenie ziemno-wodne rodem z japońskiego folkloru, które wciąga ludzi i zwierzęta do wody, topi i rozszarpuje na kawałki. Zamieszkuje rzeki, jeziora i stawy lecz w poszukiwaniu łupu nigdy nie gardzi wyjściem z wody i udaniem się na suchy ląd. Tradycyjne podania przedstawiają je jako złe do szpiku kości, gotowe wyssać wnętrzności ze swych ofiar i spijać ich krew. Podobno bardzo zasmakowała im ludzka wątroba.

Czerwony kapturek:
Wielu Amerykanów, którzy akurat podróżują pociągiem z chęcią wzywa na pomoc Czerwone Kapturki- są one takimi bagażowymi, którzy pomogą nieść walizki.
Tymczasem pasażerowie ekspresu do Hogwartu dobrze wiedzą, że od tych stworzeń lepiej trzymać się z daleka, a przynajmniej od tych, o których uczą się na OPCM. Czerwone Kapturki są rasą złych gobelinów, które nawiedzają ruiny zamków, gdzie toczyły się krwawe walki. Są przedstawiane z długimi siwymi włosami, płomiennymi czerwonymi oczami i z wystającymi zębami. Mógłby ujść za wybitnie brzydkiego starca, gdyby nie jego kapelusz przesiąknięty krwią. To stworzenie nosi ze sobą laskę zakończoną metalowym grotem i jest gotów użyć jej ochoczo przeciw każdemu śmiałkowi, który odważy się wejść na zamek- w końcu świeża krew może ożywić nieco karmin jego kapelusza. Mówią na Czerwonego Kapturka „krwisty kapturek” lub też „czerwony grzebyk”.

Olbrzym:
Olbrzymy cieszą się odwieczną sławą bezdusznych okrutników i jak przekonał się Hagrid, większość ludzi nie jest dla nich szczególnie wyrozumiała. Wiele współczesnych opowieści mówi o doprawdy miłych i uprzejmych olbrzymach, które zaprzyjaźniają się z ludźmi- najczęściej dziećmi- i roztaczają nad nimi opiekę. Ze względu na swoje rozmiary zdarza się Olbrzymom odczuwać bolesne dolegliwości, a przede wszystkim samotność. Mogą mieć także poczucie niezręczności i zażenowania.  Olbrzymy Mają grubą skórę przypominającą skórę nosorożca. Pierwotnie żyły w małych szczepach, których było około setki, prowadząc ze sobą ustawiczne wojny. Częściowo przetrzebione przez czarodziejów, częściowo we własnych wojnach ukryły się w wysokich górach. Obecnie pozostało ich około osiemdziesięciu. Jednak olbrzymy nie są przywykłe do życia w tak licznych grupach - co pewien czas walczą ze sobą.

Wilkołak:
Jest to człowiek, który przemienia się w Wilkołaka, kiedy jest pełnia księżyca. Wilkołakiem można zostać, kiedy ukąsi inny Wilkołak lub kiedy któryś z członków rodziny był Wilkołakiem i wtedy jest to zdolność odziedziczona. Przemiana jest bardzo bolesna i Wilkołak przez to kąsa sam siebie. Jedynym ratunkiem jest zażycie pewnego eliksiru tydzień przed pełnią. Wtedy kiedy nastąpi przemiana Wilkołak będzie miał umysł normalnego człowieka i nie wyrządzi (prawie) nikomu krzywdy. Istnieje niebezpieczeństwo tylko dla człowieka, za to zwierzęciu nic nie zrobi, chyba że to one pierwsze zacznie (patrz: Syriusz z Lupinem). Zabić wilkołaka można srebrem, lub odcinając mu głowę.