Astrologia partnerska

Astrologia partnerska Zgodnie ze słownikiem być atrakcyjnym znaczy „wywierać na kogoś przyciągający wpływ: urokiem, uwodzicielskością, a także potrafić kogoś zdobyć, zawojować”. Niektóre osoby są bardziej atrakcyjne dla płci przeciwnej niż inne, a więc mają więcej sposobności do nawiązania romansu czy zawarcia małżeństwa.

Astrologia partnerskaJeżeli jesteś atrakcyjny dla innej osoby, to jesteś interesujący, ciekawy, masz w stosunku do niej przyjazne uczucia i jesteś skłonny patrzeć łaskawie na tę osobę. Będziesz się starał przebywać w towarzystwie tego kogoś i podtrzymywać znajomość. Pociąg odczuwany przez przedstawicieli tej samej płci rodzi przyjaźń. Kiedy dwoje ludzi płci przeciwnej jest dla siebie silnie atrakcyjnych i czują się przyciągani „zwierzęcym magnetyzmem” lub czymś, co nazywamy polaryzacją przeciwieństw to mamy podstawę do romansu.

Czasami taka atrakcyjność jest powierzchowna i przejściowa. Wiele osób czuło pociąg do przedstawiciela innej płci przez krótki okres czasu a potem nie mogło się nadziwić, co oni takiego w tamtym człowieku widzieli. Czasami zainteresowanie jest Jednostronne. Wielu ludzi myli litość z miłością albo daje się wprowadzić w błąd czyimś pochlebstwem lub zainteresowaniem swoją osobą. Zdarza się też, że źródłem czyjejś atrakcyjności Jest poczucie zwykłej samotności.

Jeżeli ma się rozwinąć prawdziwa miłość, to atrakcyjność między partnerami musi wynikać z czegoś więcej niż samej tylko powierzchowności. Przy analizowaniu horoskopów należy wziąć pod uwagę różne czynniki i im więcej będzie aspektów świadczących o atrakcyjności między partnerami, tym większe będzie ich wzajemne zainteresowanie. Jeżeli nie można zdobyć godziny urodzenia jednego z partnerów w rozpatrywanym związku, zupełnie niezłe rezultaty może dać porównanie Ascendentu i planet jednej osoby z planetami drugiej. Ale horoskop porównawczy oparty na analizie samych planet, bez uwzględnienia Ascendentu, chociaż jednego z partnerów, mógłby okazać się niewystarczający, a sądzenie na tej podstawie o związku musiałoby być opatrzone wieloma zastrzeżeniami.

Najważniejsza rzeczą przy określaniu atrakcyjności partnerów jest analiza aspektów między Ascendentem jednego horoskopu a planetami drugiego. Jest to istotne nie tylko dla par małżeńskich, ale i przy każdym innym związku.

Słońce, Księżyc, Wenus lub Mars jednego partnera będące w znaku Ascendentu lub Descendentu drugiego partnera jest świadectwem dużej atrakcyjności między nimi. Jowisz i Merkury działają również przychylnie, ale nie dają takiego emocjonalnego przyciągania, które powodowałoby romantyczną atrakcyjność pomiędzy osobami płci przeciwnej.
Jeżeli Ascendent lub Descendent nie jest aspektowany przez planety partnera (z dokładnością do znaku), to bardzo wątpliwe. Jest żeby atrakcyjność między nimi była na tyle silna, by doprowadzić do małżeństwa. Z moich własnych badań nad tą prawidłowością wynika, że pociąg między partnerami nigdy nie doprowadza do małżeństwa, jeżeli Ascendenty lub Descendenty jednego lub obu partnerów nie są w powyższy sposób powiązane.

To Ascendent symbolizuje osobowość człowieka, która określa siłę i „magnetyzm” atrakcyjności. Ascendent aspektowany przez planety partnera potwierdza i wzmacnia każde podobieństwo i zgodność, które mogą być odczytane z aspektów między planetami obojga.

Oceniając atrakcyjność partnerów, musimy znaleźć w horoskopach wymienione dalej układy:

[Wszystkie układy między planetami, które będą tu omówione, oznaczają aspekty planety jednego horoskopu do planet drugiego horoskopu. A więc Mars w koniunkcji z Wenus” znaczy tyle, co „Mara mężczyzny jest w koniunkcji z Wenus kobiety albo odwrotnie”.]

Słońce jednego horoskopu w koniunkcji, opozycji, sekstylu lub trygonie z Księżycem drugiego horoskopu. Najlepiej gdy Słonce mężczyzny aspektuje Księżyc kobiety, ale odwrotny przypadek także świadczy o atrakcyjności. Słońce jest symbolem męskości i cech opiekuńczych u człowieka. Księżyc symbolizuje kobiecość i instynkty domowe. Kobieta szuka w mężu kogoś, kto reprezentuje podświadome męskie cechy (opiekuńczość i rola kierownicza) jej natury. Mężczyzna oczekuje od żony wyrażania kobiecości (domatorstwa i zależności), inaczej mówiąc, cech „księżycowych” ukrytych w jego osobowości. Jeżeli Słońce kobiety aspektuje Księżyc mężczyzny, to ona może mieć skłonności do dominowania i prowadzenia męża. Może się stać zbyt apodyktyczna - i na takie połowice skarży się wielu nieszczęśliwych mężów.

Układ między Marsem i Wenus. Mars reprezentuje agresję i pożądanie, a Wenus pasywność i uległe przywiązanie. Mars ma cechy męskiego kochanka. Wenus - ukochanej kobiety. Obie planety mają znaczenie „seksualne”, tj. mogą wskazywać na seksualne instynkty lub skłonności w tym kierunku wykazywane przez daną, osobę. Kombinacje Marsa i Wenus między dwoma horoskopami mogą więc stymulować uczucia i pożądanie istniejące miedzy partnerami. Mars w koniunkcji z Wenus, Mars w trygonie lub sekstylu z Wenus wskazuje na pociąg i wzajemną atrakcyjność. Przy Marsie w opozycji lub kwadraturze z Wenus istnieje, silny pociąg fizyczny, ale może wystąpić także element zwalczania się. Jest tu zbyt wiele emocji, czasem zazdrość lub na przemian odpychanie i przyciąganie. Jeżeli horoskopy nie zawierają elementów sprzyjających trwałości związku, to taka atrakcyjność może być krótkotrwała. Czasami negatywne aspekty między Marsem i Wenus mogą świadczyć o uczuciach jednostronnych.

Jako elementy świadczące o atrakcyjności między mężczyzną i kobietą można także traktować aspekty planetarne, o których będzie mowa dalej:

Wenus w koniunkcji, opozycji, trygonie i sekstylu z Uranem. Te aspekty dają fascynację; partnerzy są dla siebie bardzo pociągający. Jeżeli istnieje coś takiego, jak miłość od pierwszego wejrzenia, to wskazuje na nią Uran w horoskopie porównawczym. Uran daje podniecenie, „iskrzenie” uczuć i często może powodować niezwykłe i niekonwencjonalne związki, szczególnie w przypadku koniunkcji. Uran w koniunkcji, trygonie lub sekstylu do Słońca lub Księżyca może także dawać romantyczna atrakcyjność. W przypadku koniunkcji Urana z Wenus, Słońcem lub Księżycem może wystąpić skłonność do przedmałżeńskich kontaktów seksualnych.

Wenus w koniunkcji, opozycji, sekstylu lub trygonie do Słońca albo Księżyca wskazuje na emocjonalną atrakcyjność zrodzoną z sympatii, kontaktów towarzyskich i wspólnych gustów lub zainteresowań. Mars w koniunkcji, trygonie lub sekstylu ze Słońcem lub Księżycem mogą także być traktowane jako aspekty sprzyjające atrakcyjności. Czytelnik powinien zauważyć, że tylko w przypadku Wenus można tu brać pod uwagę opozycję. Mars w opozycji do Słońca lub Księżyca stwarza raczej sytuację, która przeciwdziała atrakcyjności, a w każdym razie nie pozwala, aby była ona przyjemnością. Kwadratura natomiast w pewnych przypadkach daje atrakcyjność, ale raczej przejściową chyba, że w horoskopie porównawczym jest wiele innych aspektów sprzyjających trwałości związku.

Jeżeli z horoskopu porównawczego można określić potencjalną zgodność seksualną partnerów, to będą o niej świadczyć aspekty między Marsem a Wenus, a jeszcze bardziej aspekty między Ascendentem a Wenus, Marsem, Słońcem lub Księżycem horoskopu partnera.

Nie każda atrakcyjność prowadzi lub może powodować małżeństwo. Niektóre z nich mogą pozostać na etapie zalotów albo zakończyć się zerwaniem znajomości. Niekiedy okoliczności mogą przeszkodzić rozwojowi stosunków lub ideały i skłonności partnerów rozdzielają ich zanim zdążą się pobrać.

Należałoby powtórzyć jeszcze raz, że do małżeństwa potrzeba czegoś więcej niż miłości i zgodności seksualnej. Jeżeli przyjmiemy, że w małżeństwie najważniejszą sprawą jest seks, to kobieta dystyngowana, wykształcona i kulturalna, która jest pociągająca seksualnie, mogłaby być szczęśliwa w małżeństwie z każdym męskim, zdrowym i przyzwoicie wyglądającym partnerem, nieważne na ile nieokrzesanym i nierozgarniętym. Ale wiadomo, że tak być nie może. Oboje byliby nieszczęśliwi, ponieważ ich podstawowe potrzeby duchowe, umysłowe i intelektualne kolidowałyby ze sobą. Kobieta kulturalna prawdopodobnie nie byłaby atrakcyjna dla takiego mężczyzny i nawet nie nawiązałby z nią znajomości. Żaden mężczyzna ani kobieta nie powinien związywać się z człowiekiem na niższym poziomie, bo zwykle się tego żałuje. Ale nawet satysfakcja seksualna w małżeństwie, gdzie partnerzy reprezentują ten sam poziom, nie gwarantuje sama przez się szczęśliwego związku. Głównym powodem rozwodów nie jest niedopasowanie seksualne, ale poważne konflikty osobiste, trudności finansowe albo nierozwiązane problemy rodzinne.

Jeszcze kilka słów o atrakcyjności. W okresie dojrzewania, mniej więcej między czternastym a dziewiętnastym rokiem życia, (jest to cykl rozwojowy Wenus) budzi się biologiczna natura miłości. W tym okresie młoda dziewczyna lub chłopiec może mieć dowolną ilość „sympatii”, zanim zdecyduje się na tę jedyną. Jest to okres „zakochiwania się”, kiedy to głębsze pojmowanie miłości jeszcze się nie przebudziło. Zwykle człowiek w tym wieku jest zbyt niedojrzały, aby móc analizować swoje emocje, a więc jego uczucia mogą go łatwo oszukać. On jest „zakochany w miłości” i zachwycony tym, że ktoś się nim interesuje. Porywają go przelotne uczucia. I to jest powód, dla którego tyle młodocianych małżeństw kończy się separacją.

Cechy partnerów, które są dla nich atrakcyjne w młodości, w latach dojrzałych przestają być tak pociągające i jeżeli młodzi małżonkowie nie potrafią rozwijać się razem, ich zmieniające się zainteresowania i ideały mogą ich rozdzielić. Przestają dawać sobie wzajemnie duchową satysfakcję. Wielu młodych ludzi pociągają w partnerze cechy, których sami nie posiadają i w ten sposób zaspokajają brak równowagi we własnej naturze. W dojrzałym wieku, kiedy człowiek osiągnie w rozwoju etap bardziej zrównoważonej osobowości, atrakcyjniejszy wydaje mu się partner raczej do niego podobny.

Dla tych, którzy studiowali te tematy, małżeństwo zawarte przed ukończeniem dwudziestu jeden lat wydaje się ryzykowne - potwierdzają to nauki ezoteryczne, które głoszą, że jednostka zaczyna poznawać siebie dopiero w tym wieku. Moment ten jest zbieżny z początkiem cyklu Słońca w rozwoju człowieka. Uważa się, że jest on wtedy dorosły i powinien być gotowy (chociaż, niestety, nie zawsze jest) do wzięcia odpowiedzialności za siebie na swoje barki.

Zgodnie ze statystykami pochodzącymi z różnych źródeł częstsze są małżeństwa między ludźmi o różnych temperamentach niż podobnych.

Jednakże szczęśliwi małżonkowie będą się zgadzali w światopoglądach. Temperamenty mogą być różne, ale powinny być zbliżone. Znaczy to, że powinny się one uzupełniać wzajemnie, a nie kolidować. (Znane to jest jako polaryzacja). W astrologii temperament jest określany przez żywioły, tj. kategorie znaków: ogniste, ziemne, powietrzne i wodne.

Baran, Lew i Strzelec są znakami Ognia. Znaki Ziemi to Byk, Panna i Koziorożec. Znaki Powietrza to Bliźnięta, Waga i Wodnik, a Wody - Rak, Skorpion i Ryby. Ludzie urodzeni w znakach ognistych reagują na sytuacje emocjonalnie, pragną natychmiastowej akcji przy rozwiązywaniu problemów i są skłonni postępować bardziej impulsywnie niż rozważnie. Typy Ziemi kierują się pragnieniem praktycznych, użytecznych rezultatów. Zwykle cechuje ich zdrowy rozsądek, niezależnie od tego, czy się nim kierują. Ludzie „powietrzni,” lubią zastanawiać się nad problemami i zwykle myślą przed podjęciem działania. Jednostki ze znaków wodnych są wrażliwe, podatne na wpływy i mają sporo intuicji. Mają skłonność do czekania na okoliczności, które sprzyjają rozwiązaniu problemów.

Natury Ognia i Powietrza przejawiają raczej osobowość ekstrawertyczną, natomiast Wody i Ziemi są bardziej skłonne do introwertyzmu. Jednakże tylko całkowity horoskop człowieka może być podstawą do wypowiedzi, który z tych typów dana jednostka reprezentuje. Niewielu ludzi zresztą można uznać za „czyste” przypadki ekstrawertyzmu lub introwertyzmu.

Podział na typy osobowości opisywane przez symbolikę znaków Zodiaku jest dodatkowo modyfikowany kategoriami: stała, kardynalną i zmienną. Znakami kardynalnymi są Baran, Rak, Waga i Koziorożec; stałymi: Byk, Lew, Skorpion i Wodnik; zmiennymi: Bliźnięta, Panna, Strzelec i Ryby. Typ kardynalny jest przedsiębiorczy i twórczy. Dla tych ludzi rozwój jest zmianą i ruchem. Osoby urodzone w znakach stałych łatwo rozpoznać po stałości ich celów, osiąganych zwykle prostą uporczywością. Rozwój, według nich, polega na zdobywaniu. Typ zmienny charakteryzuje się zdolnością do przystosowania się i pomysłowością,. Dla tego gatunku ludzi rozwój kojarzy się bardziej z jakimś dokonaniem niż z zyskiem materialnym.